Ό,τι και να πω για το Tοματίς είναι λίγο. Είδα το παιδί μου, τη Θεοδώρα να μεταμορφώνεται δύο φορές.
Η πρώτη φορά ήταν όταν το παιδί ήταν στο νηπιαγωγείο. Η Θεοδώρα έχει νευρολογικά θέματα από οκτώ μηνών και παίρνει φαρμακευτική αγωγή μέχρι και σήμερα που είναι 13 ετών. Είναι άριστα ρυθμισμένη σε αυτό το θέμα. Όμως από δύο ετών εμφάνισε αυτισμό. Ξεκίνησε όλες τις αντίστοιχες θεραπείες. Στη συνέχεια είχε διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές. Οι θεραπείες που έκανε απέδιδαν, αλλά με πολύ αργό ρυθμό. Κάποια στιγμή σκέφτηκα «Έτσι θα ζει; Θα προετοιμάζεται για ό,τι θα συναντήσει στη ζωή της με πολλές πολλές επαναλήψεις, επειδή δεν μπορεί να κατανοήσει και να σκεφτεί γρήγορα; Δύσκολο…» Και με θαυματουργό τρόπο ήρθε στο δρόμο μας το TΟΜΑΤΙΣ!
Στις πληροφορίες από στόμα σε στόμα που έλαβα για τη μέθοδο Τοματίς έφτασε και το εξής: ότι δύο αδέρφια με αυτισμό εξελίχθηκαν καλά, και μάλιστα κατάφεραν να σπουδάσουν. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίσαμε με τον πατέρα της να το παρέχουμε αυτό στο παιδί μας. Το πρώτο που κάναμε ήταν να ρωτήσουμε την εξαιρετική μας νευρολόγο. Μας είπε: «Μπράβο να το κάνετε, θα βοηθηθεί το παιδί». Γνώριζε τη μέθοδο Τοματίς και μάλιστα είχε ακούσει για καταπληκτικά αποτελέσματα και σε άλλα παιδιά με διαφορετικά προβλήματα.
Η Θεοδώρα ολοκλήρωσε τους κύκλους όταν ήταν στο νηπιαγωγείο και άρχισε σταδιακά να βελτιώνεται πολύ. Η συνεργασία μαζί της έγινε πολύ πιο εύκολη και η χαρά για κάθε στόχο που επιτυγχάναμε πιο γρήγορα και πιο απλά ήταν μεγάλη. Χάσαμε την επαφή με το Tοματίς για κάποια χρόνια. Συνέπεσε και με το γεγονός του θανάτου της αείμνηστης Τόνυς Μαχά Ευαγγελοπούλου. Η Θεοδώρα ξεκίνησε πολύ καλά στην Α Δημοτικού με παράλληλη στήριξη, πολύ καλά στη Β και στη Γ Δημοτικού. Στην Δ Δημοτικού όμως, παρόλο που συνέχιζε όλες τις απαραίτητες θεραπείες, με πολλή συνέπεια και μεράκι από το εξαιρετικό κέντρο όπου πηγαίνουμε, τα μαθησιακά θέματα συνεχώς αυξάνονταν και τα συμπεριφορικά θέματα γίνονταν όλο και χειρότερα αντί να καλυτερεύουν. Οι εκρήξεις θυμού πολλές, με πολλά κολλήματα στη συμπεριφορά της.
Στην Δ Δημοτικού, λοιπόν, η πρόοδος της Θεοδώρας σταμάτησε. Την ίδια άποψη είχαν και στο υπέροχο σχολείο της και στο κέντρο θεραπείας όπου πήγαινε, αλλά το έβλεπα και εγώ και ήμουν πολύ πικραμένη. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το Τοματίς. Για να αποδώσουν όλες οι υπόλοιπες παρεμβάσεις έπρεπε να ξανακάνει το παιδί τη μέθοδο Tοματίς. Η αγωνία μου ήταν να βρω το γνήσιο Tοματίς. Δεν ήθελα κάποια απομίμηση… Δεν ήθελα κάτι λιγότερο… Το είχαμε πολύ ανάγκη!
Βρήκα την εξαιρετική ψυχίατρο κ. Λαμπριανίδου, που συνεχίζει το έργο της Εαγγελοπούλου, και την ίδια καταπληκτική υπάλληλο που χειριζόταν τα μηχανήματα και έβαζε τα ακουστικά στη Θεοδώρα όταν ήταν νήπιο. Ήμουν λοιπόν αναμφίβολα στα καλύτερα χέρια. Η νευρολόγος μας είπε και πάλι: «Μπράβο, να το κάνετε».
Ένα παιδί που μεγαλώνει και έχει μεγάλη μυïκή δύναμη, αλλά υστερεί νοητικά και δεν συνεργάζεται, είναι δύσκολο στη διαχείρησή του για όλη την οικογένεια, και κυρίως για τη μητέρα, καθώς ξεσπάει πάνω της όλες τις εκρήξεις του θυμού του. Ακόμη και στις διακοπές έπρεπε να σέρνεις τη Θεοδώρα για να πάει στη θάλασσα, παρόλο που της άρεσε, αλλά και να την σέρνεις για να βγει από τη θάλασσα. Ήταν σαν να έσερνες ένα βουνό...
Μετά τους πρώτους κύκλους Tοματίς άρχισα να βλέπω τη διαφορά πρώτα εγώ, η μητέρα, και στη συνέχεια όλοι οι άλλοι γύρω από το παιδί. Οι εκρήξεις θυμού σταμάτησαν, τα κολλήματα του παιδιού ελαχιστοποιήθηκαν, κυκλοφορούσαμε έξω πιο άνετα, χωρίς πισωγυρίσματα και η Θεοδώρα άρχισε να γελάει! Κατανοεί πλέον τα αστεία. Αφού ολοκληρώσαμε και τους 5 κύκλους Tοματίς, είμαστε στην ευχάριστη θέση να βλέπουμε συνεχώς καινούργιες εξελίξεις και πρόοδο στο παιδί. Η Θεοδώρα σταμάτησε να λέει: «Δεν θέλω να πάω στο σχολείο». Επίσης, όλες οι υπόλοιπες θεραπευτικές παρεμβάσεις που γίνονται στο παιδί αποδίδουν πιο άμεσα. Η πληροφορία περνάει πολύ πιο γρήγορα. Το παιδί «ακούει»!
Ό,τι μας βοηθάει δεν το σταματάμε. Θα συνεχίσουμε το Tοματίς σε ρυθμό συντήρησης για τη Θεοδώρα, πέρα από τους 5 κύκλους. Όλη η οικογένεια είμαστε ευγνώμονες στο Τoματίς και στην κ. Λαμπριανίδου.
